Review: The Legend of Zelda Tri Force Heroes (3DS)

>

We speelden The Legend of Zelda: Tri force Heroes op de 3DS én wat een feest was dat! Vergeet even de oude Zelda avonturen waar Link opgroeit tot de plaatselijke held, met een pakkende verhaallijn, de vrij te spelen upgrades en de breinbrekende puzzels. Tri force Heroes heeft dit allemaal niet. Tegenvaller of kaskraker? Lees het in de review!

De diehard Zelda fans halen massaal hun neus op voor de tweede multiplayer game uit de Zelda reeks. na the Four Swords heeft Tri Force Heroes bijna niets van de originele Zelda titels. Voor de epische story’s, die je kent van bijvoorbeeld Majora’s Mask, moet je Tri force Heroes niet in huis halen. Deze game draait namelijk om snelheid, korte puzzels, fun en rammen! Maar is dat een slecht iets? Nee, hoor! Ik heb mijzelf kostelijk vermaakt!

Het verhaal

Ik durf het bijna niet uit te typen, maar daar komt het… Tri Force Heroes speelt zich af in het koninkrijk Hytopia , een land waar alle inwoners geobsedeerd zijn door… Nee, geen macht, geld of magie… Hou maar op, je raadt het nooit:  Mode. Ja, echt waar. Prinses Styla (ja, ja) krijgt een mysterieus geschenk dat ze in al haar hebberigheid niet kan laten liggen. Het blijkt een vreselijk kwaad te zijn gesmeed uit de bloeddorstige magie van de boze heks. De prinses pakt het cadeautje uit, niet wetend dat dit wel eens de verschrikkelijkste dag uit haar jonge leventje zou kunnen zijn. Het giftrapped pakje bevat namelijk een vloek die de prinses dwingt om alleen nog maar zwarte jumpsuits te dragen. Serieus… Nintendo? De koning vindt dit net zo moordend en laat daarom helden aanrukken om de vloek ongedaan te maken door met de boze heks af te rekenen.

Gameplay

The Legend of Zelda: Tri force Heroes is een coöp adventure game. Werkelijk een superleuke 3DS titel met, weliswaar een flinterdunne verhaallijn, een geweldig verfrissende multiplayer gameplay. De game bestaat hoofdzakelijk uit kleine, korte leveltjes die allemaal een puzzel bevatten. Deze levels kun je alleen halen door samen te werken. Je lost de meeste puzzels op door gebruik te maken van de totempaaltechniek (J). Dit is het stapelen van de drie speelbare personages op elkaars kuppeke. Alleen zo kan de bovenste speler op hoger gelegen gebieden bereiken,  schieten op hoge doelen of slaan. Zo is het bijvoorbeeld alleen mogelijk om een glazen bol te raken die op drie ‘Linkhoogte’ is opgehangen. Klim op elkaar, loop over bewegende platformen en schiet de glazen bol met een pijl. Dan opent er een poort en verzamel je alle drie de karakters op het Tri Force logo. Behalve je puzzel  versla je vaak vijanden en de eindbazen enkel door goed na te denken en samen te werken.

Een belangrijk punt is de levens, die altijd in hartjes worden aangeduid, zijn van jullie samen. Speel je dus met twee vrienden en iemand verliest twee hartjes, dan verdwijnen deze uit de algemene voorraad hartjes. In de verschillende modi wijd ik wat meer uit over de gameplay. De graphics zijn erg mooi op de 3DS, al ben ik zeker geen fan van de cartoony stijl die na the Windwaker is blijven hangen. Het heeft wat weg van de nieuwe Pokémon games en de roze wolk van Animal Crossing. Alles is lieflijk, de karakters zijn een tikkie belachelijk en het lijkt gewoon op een kinderspel. Dit is totaal niet te vergelijken als je bijvoorbeeld de Ocarina of Time speelt op de 3DS (echt een aanrader). Maar ach, dit alles vergeef je Nintendo direct als eenmaal door de verplichte conversaties heen bent geskipped en je een nieuw tuniek hebt uitgekozen.

De kleerkast van Link

Je schrok natuurlijk enorm toen ik over mode begon in Zelda. Gelukkig heeft Nintendo juist iets heel gaafs bedacht voor de fans. In de winkel van mevrouw Couture (hoe kan het ook anders) kun je outfits kopen en laten maken. Dit doe je door je geld in te leveren en daarnaast speciale items te brengen. De dame maakt een kledinglijn die je kunt herkennen uit vorige Zelda avonturen.

Behalve dat het grappig is om Link eens anders te zien dan zijn standaard Robin Hood kloffie, leveren de setjes kleding speciale trucjes op. Deze tricks lijken in het begin van de game nog overbodig, maar bieden later enorm veel hulp. De Kokiri outfit geeft je drie pijlen per schot, het Zora kostuum laat je sneller zwemmen en het Goron pak biedt hulp bij lava. Je kunt je ook als retro Link verkleden, ‘Bomberman’ en noem maar op.

Modi

Singleplayer

Je kunt in Tri Force Heroes kiezen om door het kleine deurtje te gaan. Dit is de singleplayer waarbij je geen vrienden, maar houten poppen gebruikt. Je brengt, wanneer je een ander karakter nodig hebt, je ziel over naar een houten poppetje zodat die Link wordt en je hem zo lang als je wilt kunt gebruiken. Gebruik je ze niet, dan staan ze stel. Je kunt ze dan wel optillen, weggooien of vechten. De singleplayer is zeker aan te raden en verschilt niets van de multiplayer. Het grote voordeel is dat je even op je gemak alles kunt doornemen en op je eigen niveau kunt werken aan de puzzels.

Coliseum mode

Mijn minst favoriete, maar misschien omdat ik behoorlijk slecht was in deze variant, is de Coliseum mode. Hier speel je PVP met het doel speciale items en materialen te verkrijgen. Het is wel de enige modus waar je met twee spelers kunt strijden, maximaal wel gewoon drie. Voor mij een slechte toevoeging voor het spel. Ik had liever dan Survival Mode gezien waar je waves van vijandjes moet verslaan.

Multiplayer

Aller eerst moet ik je de tip geven om vrienden te bellen, maken of te kopen die ook een 3DS bezitten. Samenspelen met bevriende gamers is namelijk superleuk in deze game! Tri Force Heroes geeft je de mogelijkheid om Download Play te spelen, dit betekent dat alleen jij deze game hoeft te kopen en je andere twee vrienden kunnen, hatsikidee, gewoon gratis meespelen.

Heb je geen vrienden? Droog dan je tranen en doe je Tri Force Necklace weer om want Nintendo heeft een online match maker voor je geïntroduceerd. Tri Force Heroes kun je enkel met z’n drieën, nee geen tweeën, spelen en daarom kun je bij de Online Play kiezen om met vreemden te spelen. Dat gaat prima, maar daarvoor moet je de singleplayer al wel eventjes geproefd hebben, want anders gaat het je misschien iets te snel. Dat komt vooral omdat er voor iedere game die je start gestemd wordt over welke voorkeurslevel het wordt. Het kan dus zijn dat je een aantal keer hetzelfde level speelt. Dit is niet echt vervelend, omdat je genoeg items en geld binnenhaalt.

Een nadeel van de match making is dat je soms wordt ingedeeld bij een plaaggeest die zichzelf vijf keer de afgrond in laat storten. Dag hartjes van ons allen. Of iemand die werkelijk geen idee heeft wat hij in zijn algemeenheid moet doen. Als laatste heb je geen chatfunctie, wat echt super jammer is. Nintendo heeft er wel voor gezorgd dat je de meest gebruikte uitdrukking (Behalve keihard vloeken of uitfoeteren) tegeltjes kunt gebruiken om je emoties of situatie uit te drukken. Deze tiles staan in je onderste scherm. Schiet je maatje in drie keer de baas af? Dan kun je dus op het tegeltje tappen waar een ronden afbeelding verschijnt met een superblije Link die zijn duim omhoog steekt. Vind je dat je maatje het heel, heel, heel erg goed gedaan hebt, dan tap je nog een aantal keer op hetzelfde tegeltje en je hoort er ook nog een deuntje bij. Het kan niet op.

You take picture, yes?

Ja,  bijna vergeten. Je kunt een fototoestel in-game aanschaffen (gratis) en door op X te drukken een screenshot maken. Dit werkt erg basic en je hebt er vrij weinig aan, behalve als je reviews schrijft en originele foto’s nodig hebt.

Conclusie

The Legend of Zelda Tri Force Heroes (3DS) is hilarische, hysterische hersenverhitter die je echt eens gespeeld moet hebben. Laat je gevoel over de story los. We vermelden het wel, omdat het voor een Zelda game zo typerend is, maar voor nu: let it go! Dit is gewoon een andere game. Nintendo heeft eindelijk een goedwerkende online multiplayer op het kleine schermpje getoverd en ik vind het fantastisch. Laten we allemaal vrienden worden en in een razend tempo puzzels oplossen en vooral veel graspollen in elkaar slaan. Tot slot sluit ik met een quote van de Kaiser Chiefs: “Rupee, Rupee, Rupee.”