Review: Tekken 7 (PS4)

Ik ben zelf Tekken fan geweest vanaf de eerste titel. De reden waarom deze fight game mij zo heeft vermaakt in al die jaren is de toegankelijkheid door relatief gemakkelijke combinaties die combo’s creëren die geweldig zijn. Zo kun je eigenlijk met ieder karakter, snel en gemakkelijk uit te voeten terwijl het resultaat er zeker niet gemakkelijk uitziet.

Mijn favoriet Tekken Tag Tournament en Tekken 4 blijven voor mij dé ultieme fight games die ik jarenlang met veel plezier heb gespeeld. Tekken kent een verhaal of eigenlijk een familie vete waarin waarbij Kazuya Mishima en Heihachi Mishima het altijd tegen elkaar opnemen. In Tekken 7 is dit niet anders. Dit deel moest een enorme climax worden van het einde van de Mishima-saga waarbij Kazuya en Heihachi het voor eens en altijd met elkaar uitvechten.

Tekken 7 bestaat uit verschillende spelmodi. Je hebt de Story Mode waarover ik even apart uitweid, de Treasure Mode wat eigenlijk Arcade is maar dan met de extra verdiensten om later weer allemaal karakter customization aan te schaffen, de gewone Arcade Mode,  de Tournament Mode die ik even apart uitlicht, Online Modes waar je Ranked en Player Matches moet kunnen vinden (ik kon er geen joinen. Kom ik op terug) en oude bekende offline modes zoals de VS Battle. Je kunt zoals je in andere spellen al vaker ziet je karakter helemaal pimpen met Fight Money en Treasure chests die je wint in Tournament Mode en Treasure Mode in Character Customization.

Karakters

In deze game heb je de beschikbaarheid over 36 speelbare karakters. Met daarbij een extra karakter als je pre-ordered. Het merendeel van het de karakters bestaat uit oude bekenden, met een aantal nieuwkomers zoals bijvoorbeeld Jack (versie 7), Gigantische Gigas (die veel te sloom is), Katatina en Akuma (ja van Street Fighter). Later moet je via DLC nog meer karakters kunnen spelen. Hier alle karakters die nu te spelen zijn:

Alisa Bosconovitch, Asuka Kazama, Bob, Bryan Fury, Claudio Serafino, Devil Jin, Sergio Dragonov, Eddy Gordo, Gigas, Heihachi Mishima, Hwoarang, JACK-7, Jin Kazama, Josie Rizal, Katarina Alves, Kazumi Mishima, Kazuya Mishima, KING, KUMA, Lars Alexandersson, Marshal Law, Lee Chaolan, Leo, Lili, Lucky Chole, Master Raven, Miguel Caballero Rojo, Nina Williams, PANDA, Paul Phoenix, Shaheen, Steve Fox, Ling Xiaoyu, Yoshimitsu, Akuma.

Story Mode

Delen van het verhaal wordt verteld door onbekende in-game verteller. Een journalist die steeds stukjes scene aan elkaar zou moeten praten.  Dit doet hij in mijn ogen absoluut niet. Wat grappig of interessant zou moeten zijn is flauw of saai en deze verteller zorgt er meer voor dat je de focus verliest van de rest van de story. Na een stukje verhaal volgt een cutscene. Deze zijn soms tof, soms herkenbaar, maar meestal redelijk saai. Na een cutscene volgt altijd een gevecht. Dat is soms een karakter, en soms een aantal  soldaten of meerdere karakters zoals een leger Jack’s. Het plot springt onvolgbaar tussen verschillende perspectieven, vertellers en tijdsprongen. Er zijn na de proloog in totaal 14 hoofdstukken in het hoofdverhaal, met twee extra hoofdstukken van de epiloog die ontgrendelen na het uitspelen van de story.

Het begin van de verhaalmodus is een proloog die achtergrondinformatie geeft over de Tekken-storyline, evenals het plot voor Tekken 7. De verteller begint over zijn eigen zoontje, waar hij ooit een tekening van kreeg waarbij stond “Ik houd van je, Pap” Daar moest meneer de verteller van huilen, zo zegt hij. Hij zegt daarna dat Kazuya ook ooit een briefje schreef aan zijn vader en die brief hebben ze kunnen bemachtigen. Het opent en er staat in priegel Aziatisch “Ik ga je vermoorden.” Lekkere gemaakte brug, die vast erg geestig moest zijn. Ik vond het meteen al een slecht begin. Goed, we gaan door. Wanneer je eindelijk een karakter begint te beheersen na de cutscene, speel je als een jonge Kazuya. Dat is op zich best lekker verfrissend. Nee, helemaal niet slecht. Papa Heihachi daagt je uit en geeft je op je sodemieter. Het voelt wel eventjes grappig om het als jochie op te nemen tegen een redelijk jonge Heihachi. Nou ja opnemen, je mag wat combo’s proberen, maar die doen hem geen of nauwelijks schade. Na wat klappen te krijgen, pakt Heihachi je op en werp jij met een druk op de dubbele knop onvermijdelijk het mannetje van een berg af.

Dan volgt er weer een stukje van de verteller. Hij introduceert een nieuw stukje verhaallijn waarna een cutscene met Nina volgt. Na iedere cutscene mag je vechten en dat gaat je al snel gemakkelijk af. Helaas voelen de gevechten te gemakkelijk, zonder extra uitdaging aan. Je kunt wel aan het begin van de storyline kiezen uit drie moeilijkheidsgraden waarbij Easy en Normal redelijk dicht bij elkaar liggen. Hard ligt daar en tegen opeens wel erg ver van de andere twee. Ik koos voor Normal, wat achteraf vrij Easy blijkt. Het gevecht met Nina is gemakkelijk, je moet haar tweemaal verslaan en het voelt gewoon als een gewone arcade battle, met daarbij wat loze tekst. Dan volgt er iets spannenders: heel veel Jacks worden er op je afgestuurd! Ook dit is toch snel te verslaan. Een volgend chapter is de Spaanse Claudio aan de beurt. Hij begint met een valse voorsprong, maar legt ook weer het loodje, daarna wat soldiers en ga zo maar door.

Wat eigenlijk de hele storyline samenvoegt is dat het verhaal van de verteller oersaai is, zo saai dat ik als fan het niet kon laten om enorme lappen verhaal te skippen om maar een beetje plezier uit deze modus te halen. Daarnaast is het verhaal dat bestaat uit de cutscenes ook niet echt spectaculair. Dat heb ik dus ook voor het merendeel geskipped. Dan zijn de gevechten niet bijzonder, zijn de graphics schokkend middelmatig te noemen na al die jaren ontwikkeling en is de eindbaas rondom belachelijk…

Kwalitatief Uitermate Teleurstellen dus! Ik heb de Story mode afgezworen en ben direct opzoek gegaan naar één van mijn favoriete spelmodi: De Team Battles!!! Juich, juich, juich! Dames en heren, ik zoek nog steeds. Ze hebben dus de Team Battle waar je zelf je favoriete 8 spelers kunt samenstellen en in een soort survival mode kunt vechten tegen de COMPU, VS of Online VS niet meegenomen in deze game. He?! Dat vind ik echt ontzettend jammer. Oké, op naar een andere spelmodus.

Online Tournament Battles

Aha, dat klinkt interessant. Een online wedstrijd met meerdere spelers. Jij mag zelf iedere pot één karakter kiezen en daar moet je het mee doen. Je vecht tegen mensen die al jaren Tekken spelen en nieuwkomers wat in mijn situatie zorgde voor schaarse overwinningen en een heleboel billenkoek. En vooral de ergelijke billenkoek waar combo’s ervoor zorgen dat je bijna niet overeind komt na een pak slaag. Toch , lieve mensen, is deze modus één van de leukste elementen van de game en zorgen (ondanks de vreselijke lags en daardoor oneerlijke verliezen) voor de meeste gameplezier.

Een Tournament kun je zelf starten en aanmaken, zoeken en joinen. Je kunt het aantal spelers bepalen die mee kunnen doen en de moeilijkheidsgraad aanpassen. In een grote afvalrace vecht je tegen de winnaars om door te stromen naar de finale. Iedere afzonderlijke battle kun je steeds van character switchen, maar verlies je één keer dan lig je eruit en moet je de rest van de wedstrijden blijven bekijken om een beloning te krijgen. Tussen de gevechten door kun je chatten met tekst of lekker je headset aanzetten en een potje praten tussendoor.

Over het algemeen hoor en ervaar ik nog te veel mankementen. Vooral dat in de finale battles vaak de connectie wordt verloren terwijl beide partijen claimen dat ze nog volledige wifi of kabel ondersteuning krijgen. De organisator ontvangt bij connectie loss de winnende hand. Dat is wel iets wat nog aangepakt moet worden.

Online Ranked en Player Match

Hier kunnen we kort over zijn, want ik krijg nul verbinding. Het lukt gewoon niet om te connecten en ik hoop dat dit zeer snel wordt opgepakt. Met deze matches kun je namelijk je status verhogen, wat behalve vermakelijk ook een soort krachtmeting is van wie de grootste heeft. Een duidelijk voorbeeld waarom dit bij meerdere mensen ook niet werkt is omdat tijdens de Tournament Mode zichtbaar werd dat 90% van de spelers allemaal status Beginner heeft.

Wat is er dan wel vet, Jeroen?!

Nou, laat ik niet te veel zeuren dan. Het vette aan Tekken 7 is dat je de game Tekken op je PS4 kunt spelen, met oude en nieuwe karakters. Was deze game uitgekomen met enkel de Arcade optie dan had ik die ook gekocht. Tekken is gewoon grandioos, de combinaties, de karakters, het voelt allemaal net zo tof als vanouds. Daarbij zijn er wel wat nieuwe toevoegingen die ik mijzelf nog meester moet maken.

Power Crushers

Eén van de nieuwe kenmerken van Tekken 7 was de introductie van een nieuw type move, genaamd Power Crushers. Eigenlijk is die niet helemaal nieuw, want moet Heihachi gebruikte ik deze tactiek al een tijdje. Je vangt wat schade, onderbreekt de combo van je tegenstander en je valt aan met een sterkte terugslag.

Rage Arts

Een Rage Art is een soort combo die je uitvoert in een kleine cutscene. Hij is krachtiger, lijkt nog veel krachtiger en zou je het beste kunnen gebruiken als je tegenstander niet veel HP meer heeft om je gevecht te stoer te eindigen.  Je bouwt tijdens je gevecht Anger op, die je verliest als je de Rage Art uitvoert. Wist je dat Kazuya hiermee in Devil kan veranderen!

Conclusie

Tekken 7 onderscheidt zich niet van andere Tekken games. De story mode is niet geweldig, de graphics zijn niet bijzonder realistisch of haarscherp, maar het is en blijft een nieuwe Tekken die gespeeld moet worden. Het leuke aan deze versie is de online Tournament Battle waarbij ik al veel verloren, maar wel veel plezier heb beleefd. Maar maakt dit alles van Tekken 7 een slechte game? Nee, dat niet. Het plezier dat je beleeft aan het aloude Tekken gevoel is er gewoon. Met nieuwe en oude karakters, grappige custom outfits, haardracht en oude garderobes, de komende DLC’s (waarbij in naam der Tekken’s goden wel de VS Team Battles mag worden toegevoegd) maakt van Tekken 7 een game die iedere fan, maar ook voor nieuwere vecht game liefhebbers een waardevolle aankoop zal zijn. Persoonlijk had ik veel en veel meer verwacht na het lange wachten op één van de beste vechtgames van de consoles en daarom zal de review niet zo belachelijk hoog scoren zoals de andere game reviewers.  Streng he! 🙂