Review: Room (vanaf 3 maart in de Bioscoop)

Ze heeft haar vaste rituelen met Jack, haar zoontje van 5 en de meeste daarvan zien we ook voorbij komen. Het opstaan en begroeten van alles wat er in Kamer staat en vervolgens ontbijten, tanden poetsen, sporten en spelen. In het begin lijkt er geen vuiltje aan de lucht. Lijkt, want al snel wordt Old Nick aan ons voorgesteld. Eerst bedaard, later gemeen en duidelijk crimineel. Omdat Jack steeds meer gaat begrijpen van de situatie waarin ze verkeren maar er toch niet voldoende vat op kan krijgen besluit zijn moeder dat het tijd wordt voor actie. Ik zou teveel verklappen door hier te vertellen wat dan, dus om spoilers te voorkomen, doe ik dat niet. Feit is dat ze uiteindelijk uit Kamer komen en te maken krijgen met de echte wereld. De wereld die oneindig veel groter is dan Kamer. Opa’s en Oma’s die inmiddels gescheiden zijn en waar dan weer voor in de plaats een andere soort opa komt. Speelgoed van wildvreemde mensen en veel pers die maar wat graag het volledige verhaal van de moeder en haar in gevangenschap geboren kind willen horen.

De moeilijkheden stapelen zich op en moeder en kind hebben steeds meer moeite om elkaar te helpen en te beschermen. De wereld staat letterlijk op zijn kop. Na een misgelopen interview wordt de moeder even bij Jack vandaan gehaald en hebben we even tijd om op adem te komen om te zien hoe Jack zich aan past aan zijn nieuwe omgeving. Een prettige rol is daarbij weggelegd voor de nieuwe stief opa Leo, gespeeld door Tom McCamus. Hij maakt contact met Jack en laat dingen ogenschijnlijk als vanzelf gebeuren. Voor mij als kijker was dan ook gek genoeg niet de bevrijding van moeder en kind of de hereniging van mensen als zodanig ontroerend. Maar de scene waarin Jack voor het eerst met een levende hond in aanraking komt wel. Zo’n normaal iets, maar voor Jack een openbaring. Hij maakt vrienden met het hondje, de buurjongen, Leo en zijn Oma. En uiteindelijk, spoiler o spoiler, komt alles……

Mening

Room is een echte Oscar gevoelige film en heeft dan ook een aantal nominaties in de wacht gesleept. Beste Film, beste actrice, beste scenario  en beste regie. Het verhaal is origineel, bij vlagen spannend en zeker ontroerend. De acteerprestaties zijn ook spannend. Brie Larson die de moeder speelt doet dat erg goed. Ze laat alle facetten van gemoedstoestand zien. Het jongetje Jack gespeeld door Jacob Tremblay doet het goed, wat meer is dan je kan verwachten van zo’n jonge acteur. Tom McCamus die Leo speelt vond ik erg goed. Hij pakte de rust en had tijd om alles lekker klein te kunnen brengen. Zelfs op de achtergrond was hij rustig en karaktervol aanwezig. Room is een lange film die je in het begin doet afvragen waar je in hemelsnaam naar zit te kijken. Omdat het toch vooral gaat over een jongetje dat door omstandigheden pas op 5 jarige leeftijd met de buitenwereld te maken krijgt duurt achteraf gezien het opgesloten deel van de film wel erg lang.  Dat achterwege latend blijft een hele mooie ontroerende film over die het bekijken meer dan waard is. Room is vanaf 3 Maart in de Nederlandse bioscopen te zien.